KUR’ÂN-I KERÎM’E GÖRE IRK VE DİLLERİN MENŞEİNE GENEL BİR BAKIŞ (RÛM SÛRESİ 22. ÂYET BAĞLAMINDA)

Özet

Yüce Allah, yeryüzünü yaşanabilir bir hâle getirdikten sonra, orada bir insan yaratacağını haber vermiştir. Bunun üzerine melekler hoşnutsuzluklarını ifade etmişlerse de Hz. Âdem ve eşini, insanların ilk atası olarak yaratmıştır. Akabinde onları adeta bir hazırlık kampına alıp, karşılaşmaları muhtemel durumlara karşı gerekli bilgi ve becerilerle donatmış, duygu ve düşüncelerini açıklamaya imkân veren dil gibi bir iletişim vasıtasıyla mücehhez kılmıştır. Bu hususiyetlere ilaveten, ilahî ve beşerî verileri yazılı ya da sözlü olarak paylaşma imkânını da bahşetmiştir. Böylesi bir donanıma sahip olan ilk insan ve eşi, daha sonra yeryüzüne gönderilmiş ve orada peyderpey insanların çoğalması için ilahî program çalışmaya konulmuştur. Bu da adeta uygun zaman ve zeminin vücut bulmasıyla küçük bir incir çekirdeğinden devasa bir ağacın meydana geldiği gibi Hz. Âdem ve eşinde bulunan kodların otomatik olarak faaliyete geçmesi suretiyle teselsülen farklı ırk ve dillerin meydana gelmesini mümkün kılmıştır. Bu olay, bir yönüyle insanlar arasında kaynaşma ve tanışmanın istenildiğine, diğer yönüyle de Yaratıcının varlığının delillerinden birisi olduğuna işaret etmiştir. Bu çalışmada ırkların ve dillerin oluşumu, Rum suresi 22. âyet bağlamında, Kur’an-ı Kerim’in tamamını da dikkate alan bir bakış çerçevesinde ele alınıp incelenmiştir. Bizi, bu çalışmaya bazı diller arasında benzer kelimelerin bulunması ve farklı renk ve ırkların aynı fıtrat kanunu çerçevesinde kesintiye uğramadan eksiksiz bir şekilde seyretmesi sevk etmiştir.