TÜRK RESİM SANATINA GELENEKSEL SANATLARDAKİ FİGÜR VE MOTİFLERİN YANSIMALARI

Özet

Türk sanatı kendine özgü anlatım biçimiyle Türk geleneklerinin kültürel değerlerinden oluşmuştur. Türkler geleneksel sanatlarının her alanında kendi dünya görüşüne karşılık gelen figürler, desenler, motifler ortaya koymuşlardır. Geleneksel sanatlar içerisinde bu motiflere, figürlere baktığımız zaman mimari yapıların süslemelerinde, halı, kilim gibi birbirinden farklı gündelik kullanım eşyalarında yer aldığı görülmektedir. El sanatlarından ayrı olarak, başlangıçta duvar resmi ve kitap resmi olarak gelişen minyatür sanatı ise iki boyutlu anlatımıyla tasvir olanağı sağladı. Türk sanatı Osmanlı İmparatorluğunun 18. Yüzyıldaki batılılaşma politikaları ile bu geleneksel sanat ve minyatürün iki boyutlu anlatımından uzaklaşmaya başlar. 18. ve 19. Yüzyıl’dan itibaren ordu, donanma, eğitim öğretim ve sanatta batı model alınarak reformlar yapılır. Bu reformlarla birlikte geleneksel olan sanatların anlatım biçiminin yerini Avrupa resim tarzına bıraktığı görülür. Cumhuriyet dönemi Türk resim sanatında gelenekle olan bağın kopmasında yapılan reformlar, eski toplumsal standartların ve değerlerin yerini Batının sosyal normlarına bırakması etkili olmuştur. Cumhuriyetin ilk yıllarında kendi kültürel olgularına ve milli değerlerine karşı hassas düşünceler besleyen bir grup sanatçı geleneksel sanatlara ait biçim dilini kullanmaya başlar. 1933 yılında D grubu ressamlarının bir kısmı bu düşünceyle hareket eder. Bedri Rahmi Eyüboğlu, Turgut Zaim gibi ressamlar geleneksel sanatlara ait motifler ve benzer öğeler kullanır. Türk sanatçılarının geleneksel minyatür tarzına, hat sanatına, el sanatlarına ve halk sanatlarına ait olan bu tutum günümüz çağdaş resim sanatçılarının da üretimlerinde tercih ettikleri bir tavır olarak devam etmektedir.