Psikoeğitimle Panik Bozukluğun Tedavisi: Kısaltılmış Terapi Tekniği

Serdar GÜNER

doi:10.5281/zenodo.17080883

Yazarlar

Serdar GÜNER İstanbul https://orcid.org/0009-0006-4012-2477

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.17080883

Anahtar Kelimeler:

Panik Bozukluk, Psikoeğitim, Anksiyete, Hiperventilasyon, Agorafobi

Özet

Bu çalışma, panik bozukluğu (PB) tanısı almış bireylerde psikoedukatif müdahalelerin değerlendirilmesini sağlamaktadır. Panik bozukluğu, bireylerde yoğun korku, çarpıntı, nefes darlığı ve kontrol kaybı gibi belirtilerle seyreden, yaşamda ciddi düzeyde bozan bir anksiyete bozukluğudur. Bu araştırmada, 29 seksya (17 kadın, 12 erkek) yönelik terapiye yönelik bir psikoedukasyon programı kapsamında kısaltılmış terapi tekniği uygulandı. Müdahale öncesi ve sonrası veriler Panik Atak Şiddet Ölçeği, Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği ve Beck Depresyon Envanteri aracılığıyla toplanmış ve saklanabilir analizler SPSS programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Paired sample t-testi ve tekrarlı ölçümler için ANOVA testi uygulanmış; Elde edilen bulgular psikoeğitim müdahalesinin panik atak, anksiyete ve ilişkilerde anlamlı düzeyde ayrıldığını ortaya çıkar (p<0.05). Müdahalenin kuzeyde, travmatik belleğin yeniden yapılandırılması ve takasların genişletilmesi gibi boyutlarda etkili olduğu gözlemlenmiştir. Hiperventilasyon yönetimi ve agorafobik korkularla başa çıkma gücünde olan program kapsamında ele alınan ve olumlu sonuçlar elde edilmiştir. Bu bulgular, panik bozukluk tedavisi psikoeğitiminin önemli ve etkili bir tamamlayıcı terapi yöntemi olduğunu göstermektedir.

Referanslar

Abelson, J. L., Curtis, G. C., Sagher, O., Albucher, R. C., Harrigan, M., Taylor, S. F., & Liberzon, I. (2007). Deep brain stimulation for refractory obsessive-compulsive disorder. Biological Psychiatry, 61(3), 336–343.

Alkın, T. (2002). “Birinci Basamakta Panik Bozukluğu Tedavisi”, Klinik Psikiyatri Dergisi, Ek 3:22-31.

Allen, J. G. (2001). Traumatic relationships and serious mental disorder. Chic hester, UK: John Wiley&Sons.

American Psychiatric Association. (2014). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.

American Psychiatric Association. (2022). Panic disorder. APA Topics. https://www.apa.org/topics/anxiety/panic-disorder (Erişim tarihi: 15.07.2025).

Anderson, C. M., Hogarty, G. E., & Greenwald, D. P. (1986). Relapse in schizophrenia: A review of the concept and its determinants. Psychological Bulletin, 99(3), 408–426.

Bal, U., Çakmak, S. ve Uğuz, Ş. (2013). Anksiyete Bozukluklarında Cinsiyete göre Semptom Farklılıkları. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 22(4), 441-459.

Beck, A. T., Ward, C., &Mendelson, M. (1961). Beck depression inventory (BDI). Arch Gen Psychiatry, 4(6), 561-571.

Bridge, D. J., &Paller, K. A. (2012). Neural correlates of reactivation and retrieval-induced distortion. Journal of Neuroscience, 32(35), 12144-12151.

Carlbring, P., Westling, B. E., Ljungstrand, P., Ekselius, L., & Andersson, G. (2001). Treatment of panic disorder via the Internet: A randomized trial of a self-help program. Behavior Therapy, 32(4), 751–764.

Carleton, R. N. (2012). The intolerance of uncertainty construct in the context of anxiety disorders: Theoretical and practical perspectives. Expert Review of Neurotherapeutics, 12(8), 937-947.

Carleton, R. N. (2016). Into the unknown: A review and synthesis of contemporary models involving uncertainty. Journal of Anxiety Disorders, 39, 30–43.

Colom, F., Vieta, E., Martinez-Aran, A., Reinares, M., Goikolea, J. M., & Benabarre, A. (2003). A randomized trial on the efficacy of group psychoeducation in the prophylaxis of recurrences in bipolar patients whose disease is in remission. Archives of General Psychiatry, 60(4), 402–407.

Dannon, P. N., Iancu, I., Grunhaus, L., & Zohar, J. (2002). Psychoeducation in panic disorder patients: Effect of a self-help manual in a general hospital. Depression and Anxiety, 15(3), 109–113.

Demiralp M., & Oflaz F. (2007). Bilişsel-davranışçı terapi teknikleri ve psikiyatri hemşireliği uygulaması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8(2):132-139.

Diagnostic and statistical manual of mental disorders 5th edition: DSM-5 (2013). Arlington, VA Washington, D.C: American Psychiatric Association. s. 189–195.

Ginsburg, G. S., Becker, K. D., Keeton, C. P., et al. (2011). Results from the Child/Adolescent Anxiety Multimodal Extended Long-Term Study (CAMELS): Primary anxiety outcomes. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 50(3), 221–231.

Gorman, J. M., Kent, J. M., Sullivan, G. M., & Coplan, J. D. (2000). Neuroanatomical hypothesis of panic disorder, revised. American Journal of Psychiatry, 157(4), 493-505.

Güler, K., Usluca, M ve Yılmaz, M. (2021). Panik Bozukluğun Bilişsel Davranışçı Tedavisinin İncelenmesi, Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 4(12): 1211:1222.

Hamilton M. (1959). The assessment of anxiety states byrating. Br J Med Psychol, 32:50–55.

Hettema, J. M., Neale, M. C., & Kendler, K. S. (2001). A review and meta-analysis of the genetic epidemiology of anxiety disorders. American Journal of Psychiatry, 158(10), 1568–1578.

Hisli N. Beck (1988). Depresyon Ölçeği’nin bir Türk örnekleminde geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji Dergisi; 6:118-122.

Hofmann, S. G., Asnaani, A., Vonk, I. J., Sawyer, A. T., & Fang, A. (2012). The efficacy of cognitive behavioral therapy: A review of meta-analyses. Cognitive Therapy and Research, 36(5), 427–440.

https://www.apa.org/topics/anxiety/panic-disorder (Erişim tarihi: 11.07:2025).

Klein, D. F. (1993). False suffocation alarms, spontaneous panics, and related conditions. Anxiety, 1(3), 202–212.

Le Doux, J. (1996). Emotional networks and motor control: a fearful view. Progress in brain research, 107, 437-446.

Masi, G. (2004). Psychodynamic aspects of panic disorder: Theory, clinical observation and psychotherapeutic implications. Psychotherapy and Psychosomatics, 73(1), 2–10.

Öst, L. G., Ferebee, I., & Furmark, T. (1997). One-session group treatment of spider phobia. Behaviour Research and Therapy, 35(12), 1173–1185.

Phoenix, B. (2007). Psychoeducation and trauma recovery: Meeting the needs of survivors. Journal of Clinical Psychology, 63(8), 857–867.

Phoenix, B. J. (2007). Psychoeducation for survivors of trauma. Perspectives in Psychiatriccare, 43(3), 123-131.

Shear, M. K., Brown, T. A., Barlow, D. H., Money, R., Sholomskas, D. E., Woods, S. W., & Papp, L. A. (1997). Multicenter collaborative panic disorder severity scale. American journal of psychiatry, 154(11), 1571-1575.

Simoneau, T. L., Miklowitz, D. J., Richards, J. A., Saleem, R., & George, E. L. (1999). Bipolar disorder and family communication: Effects of a psychoeducational treatment program. Journal of Abnormal Psychology, 108(4), 588–597.

Tamam, L. (2009), Panik Bozukluk, Actual Medicine Dergisi, Mart 2009 sayısı, s.32-38.

Tursi, M. F., Baes, C. V. D. S., Camacho, F. R. D., & Juruena, M. F. (2013). Clinical implications of psychoeducation in depression: A literature review. Trends in Psychiatry and Psychotherapy, 35(3), 126–133.

Walkup, J. T., Albano, A. M., Piacentini, J., et al. (2008). Cognitive behavioral therapy, sertraline, or a combination in childhood anxiety. New England Journal of Medicine, 359, 2753–2766.

Psikoeğitimle Panik Bozukluğun Tedavisi: Kısaltılmış Terapi Tekniği

Yazarlar

DOI:

Anahtar Kelimeler:

Özet

Referanslar

İndir

Yayınlanmış

Nasıl Atıf Yapılır

Sayı

Bölüm

Lisans

Makale Gönder

Dil

Bilgi