ORTA ÇAĞ DÖNEMİ’NDE NEFESLİ ENSTRÜMANLAR SANATI

Özet

Orta Çağ müzik enstrümanları, o dönemde etkin olan saray ve şehir kültürü türleriyle yakından ilgiliydi. Kilise ayinleri, kent yerleşimlerinin müzik, şarkı ve dans türleri müzisyenlerin ses ve enstrümantal becerilerine dayanmaktaydı. Antik dönem mirasıyla karşılaştırıldığında yeni enstrüman çeşitlerinin ortaya çıkması birkaç faktörden kaynaklanmaktaydı. Müzisyenin sosyal konumundaki en önemli değişiklik: gezgin sanatçıların yerini "yerleşiklik" için çabalayan bir çalgıcı alıyor. Bu eğilim, "müzik ekonomisi" açısından görevlerini yerine getirmek ve şehir majisterlerinin hizmetinde çalışan profesyonel - müzisyen oluşumuna yol açtı. En eski Orta Çağ müzik enstrümanı insan sesiydi. Karanlık Çağ’larda ve Orta Çağ'ın başlarında Hıristiyanlığın yayılması, ilahilerin ve laik şarkıların popülerliğine yol açtı. Orta Çağ'ın birçok müzik çalgıları, modern müzik enstrümanlarının selefleriydi .Üflemeli çalgılar, Orta Çağ'a Antik Çağ’lardan gelen en eski müzik enstrümanları türüdür. Bununla birlikte, Orta Çağ Batı medeniyetinin gelişme ve oluşum sürecinde, üflemeli çalgıların uygulama kapsamı büyük ölçüde genişledi: örneğin, olifant gibi bazı enstrümanlar asillerin saraylarına ait oldu, diğerleri - flütler - hem halk ortamında, hem de profesyonel müzisyenler arasında kullanılırken, trompet gibi diğerleri yalnızca askeri müzik çalgıları haline gelir.